سوره ذاريات (۵۱)

مكى و شامل شصت آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به پراكنده‏كنندگان.(۱)

قسم به حمل‏كنندگان سنگينى.(۲)

قسم به روندگان به آسانى.(۳)

قسم به تقسيم‏كنندگان كارها.(۴)

كه آنچه به شما وعده داده شده درست است.(۵) و روز جزا خواهد آمد.(۶)

قسم به آسمان كه راه‏هايى دارد.(۷)

كه شما حرف‏هايتان با هم اختلاف دارد.(۸)

كسى‏كه منحرف شده، از قرآن منحرف مى‏شود.(۹)

مرگ بر دروغگويان.(۱۰)

آنان‏كه بى‏توجه در جهل به سر مى‏برند.(۱۱)

مى‏پرسند روز جزا چه وقتى است؟(۱۲)

آن وقتى است كه آن‏ها در آتش مى‏سوزند.(۱۳)

نتيجه انحراف خود را بچشيد. اين همان روزى است كه براى رسيدن به آن عجله مى‏كرديد.(۱۴)

پرهیزکاران در باغ‏ها و كنار چشمه‏ها هستند.(۱۵)

آنچه را خداوندشان به آن‏ها داده مى‏گيرند. آن‏ها در دنيا آدم‏هاى نيكوكارى بودند.(۱۶)

مقدار كمى از شب را مى‏خوابيدند.(۱۷)

و سحرها از خدا طلب آمرزش مى‏كردند.(۱۸)

و در اموالشان حق معلومى براى سائل و محروم وجود داشت.(۱۹)

در زمين آياتى براى افرادى كه يقين دارند، وجود دارد.(۲۰)

و در وجود خودتان هم هست، آيا نمى‏بينيد؟(۲۱)

رزق شما و آنچه به شما وعده داده شده در آسمان وجود دارد.(۲۲)

قسم به مالك آسمان و زمين كه همان‏طور كه حرف‏زدن شما واقعيت دارد اين حرف‏ها هم حقيقت دارد.(۲۳)

آيا حكايت مهمانان محترم ابراهيم به تو رسيده؟(۲۴)

وقتى كه بر او وارد شدند، گفتند: سلام. ابراهيم هم گفت: سلام، افراد ناشناسى هستيد.(۲۵)

بعد پيش زنش رفت و گوساله چاقى آورد.(۲۶)

و آن را پيش آنان برد و گفت آيا نمى‏خوريد؟(۲۷)

در دلش احساس ترسى از آن‏ها كرد. گفتند: نترس. و بشارت فرزند دانايى را به او دادند.(۲۸)

زنش با فرياد به طرف آن‏ها آمد و به صورتش زد و گفت من پيرزن نازايى هستم.(۲۹)

مهمانان گفتند: خداوندت چنين گفته، او حكيم و داناست.(۳۰)

ابراهيم گفت: اى فرستادگان، براى چه‏كارى آمده‏ايد؟(۳۱)

گفتند: ما براى مجازات گناه‏كاران فرستاده شده‏ايم.(۳۲)

تا باران سنگ‏هاى گِلی بر آن‏ها ببارانيم.(۳۳)

سنگ‏هايى كه پيش خداوند تو نشانه دارد و براى متجاوزان است.(۳۴)

ما مؤمنان را از شهر بيرون برديم.(۳۵)

و فقط در يك خانه افراد مسلمان پيدا كرديم.(۳۶)

و در آنجا عبرتى براى كسانى‏كه از عذاب پردرد مى‏ترسند باقى گذاشتيم.(۳۷)

در حكايت موسى نيز عبرتى وجود دارد، وقتى او را با معجزه روشنى پيش فرعون فرستاديم.(۳۸)

ولى او به علت قدرتى كه داشت قبول نكرد و گفت اين جادوگر يا ديوانه است.(۳۹)

او و لشكريانش را گرفتيم و در دريا انداختيم. او سزاوار ملامت بود.(۴۰)

در داستان قوم عاد هم عبرتى است، موقعى كه باد نابودكننده‏اى به سوى آن‏ها فرستاديم.(۴۱)

بر هر چيزى كه وزيد آن را مثل استخوان پوسيده كرد.(۴۲)

در داستان قوم ثمود هم عبرتى است، وقتى به آن‏ها گفته شد تا موقع معين از نعمت‏هاى زندگى بهره بريد.(۴۳)

از دستور خدايشان سرپيچى كردند، پس در حالى‏كه نگاه مى‏كردند دچار صاعقه شدند.(۴۴)

توانايى بلندشدن و انتقام‏گرفتن را هم نداشتند.(۴۵)

قوم نوح هم كه قبل از آن‏ها بودند از دستور خدا اطاعت نمى‏كردند.(۴۶)

ما آسمان را با قدرت خودمان ساختيم و آن را گسترش مى‏دهيم. (۴۷)

ما زمين را گسترديم و گستراننده خوبى هستيم.(۴۸)

و از هر چيز دو نوع آفريديم شايد متوجه شويد.(۴۹)

به خدا پناه ببريد من از جانب او به شما بطور آشكار هشدار مى‏دهم.(۵۰)

با خدا معبود ديگرى نگيريد. من از طرف او به شما آشكارا هشدار مى‏دهم.(۵۱)

قبلاً هم همين‏طور هر پيغمبرى كه براى آن‏ها آمد، گفتند: جادوگر يا ديوانه است.(۵۲)

آيا همديگر را به آن كار سفارش كرده بودند؟ نه، بلكه آن‏ها قوم سركشى بودند.(۵۳)

از آن‏ها دورى كن، تو سزاوار سرزنش نيستى.(۵۴)

و تذكر بده، چون تذكر براى افراد باايمان فايده دارد.(۵۵)

من جن و انسان را آفريدم كه فقط بندگى مرا بكنند (بنده و مطيع محض و بدون چون و چراى دستورهاى هيچ‏كس غير از خدا نباشند).(۵۶)

من از آن‏ها رزقى نمى‏خواهم و از آن‏ها نمى‏خواهم كه به من خوراك بدهند.(۵۷)

چون خدا خودش روزى‏دهنده و داراى نيروى زياد است.(۵۸)

افرادى كه ظلم مى‏كنند عواقبى مثل عواقب يارانشان دارند، عجله نكنند.(۵۹)

واى بر افراد بى‏ايمان از روزى كه به آن‏ها وعده داده شده.(۶۰)