سوره شمس (۹۱)

مكى و شامل پانزده آيه

به‏نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به خورشيد و تابش آن،(۱)

و قسم به ماه وقتى دنبال آن آيد،(۲)

قسم به روز وقتى آن را روشن كرد،(۳)

قسم به شب وقتى آن را پوشاند،(۴)

قسم به آسمان و آنچه آن را بنا كرد،(۵)

قسم به زمين و آنچه آن را گسترده،(۶)

قسم به نفس و آنچه آن را ساخت،(۷)

و بدكارى و تقوايش را به آن الهام كرد،(۸)

كه كسى‏كه نفس را از بدى پاك ساخت موفق و رستگار شد.(۹)

و كسى‏كه نفس را آلوده كرد زيان‏كار و نااميد شد.(۱۰)

قوم ثمود به سبب طغيان خود منكر پيغمبر خود شدند.(۱۱)

وقتى بدترين آن‏ها به‏پا خاست.(۱۲)

پيغمبر خدا به آن‏ها گفت اين شتر مال خداست، سهم آب خوردنش را رعايت كنيد.(۱۳)

ولى او را دروغگو خواندند و شتر را كشتند. درنتيجه خداوندشان به علت گناهشان عذاب را برايشان فرستاد و آن‏ها را با خاك مساوى كرد.(۱۴)

و از عاقبت نابودى آن‏ها نمى‏ترسد.(۱۵)